Αγγελόπουλοι, ντροπή σας!

Χάρηκα τη νίκη του μπασκετικού Ολυμπιακού στην Βαρκελώνη όσο δεν έχω χαρεί καμία από τις μεγάλες ευρωπαϊκές νίκες της ποδοσφαιρικής ομάδας των «ερυθρολεύκων».

Διότι εν αντιθέσει με το δημιούργημα του Βαγγέλη Μαρινάκη, το δημιούργημα των Αγγελόπουλων είναι ωραίο, αθλητικό, κεφάτο, γεμάτο άγνοια κινδύνου....
, μαγκιά και υψηλή αυτοπεποίθηση. Και παρότι τα τελευταία χρόνια οι ιδιοκτήτες της ΚΑΕ έχουν μπει κι εκείνοι πολλές φορές στο χορό της χυδαιότητας που σέρνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος (και φυσικά, εφόσον πρόκειται για ένα παιχνίδι που δεν το κατέχουν, βγαίνουν πάντα ηττημένοι, με μώλωπες και βαθιές πληγές), εξακολουθώ να πιστεύω ότι βρίσκονται ένα επίπεδο πάνω από τους περισσότερους Έλληνες παράγοντες (πράγμα πάντως που μπορεί να διαβαστεί όχι ως τιμητικό για τους ίδιους αλλά ως μειωτικό για τους όλους τους υπόλοιπους).

Επειδή δεν ισχυρίζομαι ότι καταλαβαίνω από μπάσκετ, προφανώς δεν ισχυρίζομαι ότι μπορώ να προβλέψω και τι uα συμβεί στα πλέι – οφ της Ευρωλίγκας. Ο Παναθηναϊκός, με φανέλα που ζυγίζει έξι τόνους ενδέχεται να δείξει κάποια σημάδια αντίδρασης στο ΟΑΚΑ απέναντι στην ΤΣΣΚΑ και ο Ολυμπιακός σαφέστατα έχει εξαιρετικά δύσκολο έργο και στο ΣΕΦ απέναντι στην Μπάρτσα, παρότι την έδεσε κόμπο στην Βαρκελώνη. Επίσης δεν αποκλείω διόλου η επένδυση σε νεαρούς και ταλαντούχους Έλληνες να δώσει στους «πράσινους» την επόμενη γενιά των μεγάλων επιτυχιών, όπως δηλώνει ο Γιαννακόπουλος.

Ο επιτυχημένος Γιαννακόπουλος

Το θέμα μου όμως είναι άλλο και με συγχωρείτε για τον μεγάλο πρόλογο. Οι Αγγελόπουλοι τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχουν πάρει δυο Ευρωλίγκες, έχασαν πέρυσι την πρόκριση στο φάιναλ - φορ στο πέμπτο ματς από την πανίσχυρη Ρεάλ Μαδρίτης και φέτος έχουν την ευκαιρία να πανηγυρίσουν στο Φάληρο μια μεγάλη ανατροπή και μια ακόμα πρόκριση στις τέσσερις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης.
Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος σε τρία χρόνια έχει πάρει δυο πρωταθλήματα, τρία κύπελλα και έχει αποκλειστεί δυο φορές από το φάιναλ – φορ με τις πιθανότητες να αποκλειστεί και από τρίτο να μοιάζουν αποκαρδιωτικά μεγάλες.

Κι ωστόσο στο ζύγι της οπαδικής καφρίλας, ο Γιαννακόπουλος είναι μάλλον περισσότερο επιτυχημένος. Τους γλεντάει τους Αγγελόπουλος ρε αδελφέ, τι δεν καταλαβαίνεις; Οι νίκες σε άδεια γήπεδα με 300 βλάκες σε κάθε πέταλο να κάνουν επεισόδια, έτσι , για το χαβαλέ, οι τίτλοι εν μέσω καπνογόνων, αεροβόλων, ντου στα αποδυτήρια των διαιτητών, γελοίων δηλώσεων, εκκενωμένων κερκίδων και φρικτής ατμόσφαιρας, «γράφουν» καλύτερα στο μυαλό του κόσμου από τη δημιουργία ενός σπουδαίου συνόλου που διακρίνεται κάθε χρόνο στην Ευρώπη.

Η πράσινη συρρίκνωση και η απαξίωση του Σπανούλη

Αυτό δείχνει δυο πράγματα, Πρώτον, ότι αρκετοί Παναθηναϊκοί (ελπίζω όχι η πλειονότητα) είναι έτοιμοι να αγκαλιάσουν τον Γιαννακόπουλο, ακόμα και παραβλέποντας την ευρωπαϊκή συρρίκνωση της μεγαλύτερης ομάδας στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού (ανανέωση - ξεανανέωση η εικόνα στην Μόσχα δεν ήταν Παναθηναϊκός), αρκεί να βγάζει γούστα κόντρα στον «αιώνιο».

Δεύτερον και σημαντικότερον. Αρκετοί (ελπίζω επίσης όχι η πλειονότητα) Ολυμπιακοί είναι έτοιμοι να ακυρώσουν όλα τα σπουδαία ευρωπαϊκά βράδια που τους έχουν χαρίσει ο Σπανούλης, ο Πρίντεζης και οι υπόλοιποι, αν χάσουν το πρωτάθλημα από τον Παναθηναϊκό. Πέρυσι για παράδειγμα, μετά τους τελικούς, υπήρξε εκ μέρους του κόσμου μια απαξίωση που άγγιξε την ισοπέδωση, έφτασε μέχρι τον Σπανούλη, τον «looser» που μόλις δει τριφύλλι κάνει τσισάκια και εντέλει στην πρώτη φετινή ήττα έστειλε τον Μπαρτζώκα σπίτι του. Ασφαλώς πήρε μπάλα και τους Αγγελόπουλους που δεν προστατεύουν την ομάδα απέναντι στα «καραγκιοζιλίκια του Δημητράκη». Με άλλα λόγια δεν έχουν γίνει σαν κι εκείνον ή ακόμα καλύτερα σαν τα μούτρα του γίγαντα Βαγγέλα, να χορέψουν τον ενοχλητικό Γιαννακόπουλο στο ταψί.

Αμφότερα επιβεβαιώνουν δυστυχώς ότι το πρότυπο παραγοντικής επιτυχίας στο μέσο οπαδικό μυαλό, έχει αλλάξει δραματικά. Επιτυχημένος πρόεδρος ήταν πάντα ο λεφτάς που τα χώνει, φέρνει παιχταράδες και ελέγχει το παρασκήνιο διακριτικά και έξυπνα. Σαν τον Παύλο Γιαννακόπουλο ας πούμε που έριξε καμιά 300αριά εκατομμύρια ευρώ και έφερε ένα τσουβάλι ευρωπαϊκά και μυθικούς παίκτες. Πλέον δεν αρκούν αυτά.

Πολύ φοβάμαι, για να το θέσω απλά, πώς κάμποσοι από όσους ξιφουλκούν εις βάρος του Βαγγέλη Μαρινάκη θα πανηγύριζαν αν ένα τέτοιο αφεντικό αναλάμβανε την ομάδα τους. Οι αντιδράσεις των Παναθηναϊκών στα διάφορα καμώματα του Δημήτρη Γιαννακόπουλου το αποδεικνύουν.

sdna.gr