Ξεχασμένο πρωτότυπο: Volvo Tundra

Η Volvo δεν ήταν ποτέ μια εταιρεία με τολμηρό σχεδιασμό. Το αντίθετο μάλιστα. Μέσα στην ιστορία της, η συμπαθέστατη αυτή φίρμα μας έχει χαρίσει πολλά συντηρητικά αυτοκίνητα. Καλά, γερά, ασφαλή, τίμια, μα και γωνιώδη και συντηρητικά. Το 240 για παράδειγμα ήταν η επιτομή του οικογενειάρχη, ειδικά σε SW έκδοση. Αυτό φυσικά ήταν επιλογή της φίρμας, αλλά δε σημαίνει οτι δεν υπήρξαν

Βρισκόμαστε στο 1979 και η Volvo επιδιώκει να “ζωντανέψε锨λίγο την γκάμα της. Σε αυτήν κυρίαρχο (εμπορικά) ρόλο παίζει το 343 της γνωστής σειράς 300: Ένα αυτοκίνητο που είχε παρουσιαστεί το 1976, είχε εξελιχθεί από κοινού με την DAF, λίγο πριν η Volvo την αγοράσει, με κινητήρες Renault (που δελέαζαν ιδιαίτερα τους Σουηδούς) και με ιδιαίτερη μηχανική διάταξη: Το κιβώτιο ήταν τοποθετημένο στον πίσω άξονα, για καλύτερη κατανομή βάρους. Φαίνεται όμως ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, αφού ναι μεν η κατανομή ήταν καλή, αλλά το βάρος ήταν ήδη πολύ και οι όποιες σκέψεις για σπορτίφ διάθεση πήγαιναν περίπατο. Η διάταξη πάντως αποδείχθηκε ιδιαίτερα ανθεκτική και αξιόπιστη.

Επιστρέφω όμως στα του σχεδιασμού. To 1979 οι ανεξάρτητοι σχεδιαστές είχαν ακόμα μπόλικη δουλειά, σε αντίθεση με σήμερα: η Peugeot, η Citroen, η Fiat, η VW είναι μερικοί μόνο κατασκευαστές ευρείας παραγωγής που χτυπούσαν συχνά την πόρτα του Pininfarina, του Bertone και των υπόλοιπων στούντιο σχεδιασμού. Αυτό αποφασίζει να κάνει και η Volvo. Καθώς το design δεν είναι ακριβώς το δυνατό της σημείο, έπρεπε να βρεθεί μια εξωτερική βοήθεια. Ζητάει λοιπόν τη βοήθεια του κορυφαίου Bertone, ο οποίος επιστρατεύει τον αγαπημένο του μαθητή Marcello Gandini, αυτόν που ευθύνεται για…”ασήμαντα” αυτοκίνητα της ιστορίας, όπως η Miura, η Diablo (έστω προ παρεμβάσεων), η EB110 κτλ… Η Γκαντίνι λοιπόν παίρνει ένα Volvo 343, έπειτα από την επιθυμία των Σουηδών, και αναλαμβάνει να παρουσιάσει κάτι νέο. Για όποιον θέλει να μπει στο κλίμα των σχεδίων της εταιρείας εκείνης της εποχής και για να καταλάβουμε πόση δουλειά είχε ο Ιταλός σχεδιαστής, το 343 ήταν έτσι:

Ο Gandini είχε λιγότερη δουλειά να κάνει απ ό,τι πίστευε κανείς. Την σχεδιαστική τάση την είχε ήδη έτοιμη. Δύο χρόνια πριν από την ιστορία μας, το 1977, ο Gandini είχε παρουσιάσει το Reliant FW11, ένα αρκετά προχωρημένο σχέδιο για την εποχή του.

Πήρε το βασικό σχέδιο λοιπόν και έκανε τις αλλαγές που αυτόν έκρινε. Λίγους μήνες μετά προέκυψε ένα τρίθυρο κουπέ μεσαίο μοντέλο, εντελώς διαφορετικό με οτιδήποτε άλλο είχε φορέσει το έμβλημα των Σουηδών. Το Tundra, όπως ονομάστηκε, ήταν ένα κλασσικό δείγμα γραφής του Bertone: αιχμηρή σχεδίαση, επίπεδο και κοντό καπό, μεγάλες γυάλινες επιφάνειες και μεγάλες εντυπωσιακές πόρτες. Η προχωρημένη σχεδίαση συνεχίστηκε και στο εσωτερικό, με άπειρες φωτεινές ενδείξεις, φουτουριστική σχεδίαση και ψηφιακό πίνακα οργάνων.Μηχανικά έφερε τον ίδιο κινητήρα 1,4 λίτρων και 70 ίππων από το 343 και το ίδιο 4τάχυτο κιβώτιο. Η κίνηση μεταδιδόταν στους πίσω τροχούς.

Τα σχόλια του ειδικού τύπου ήταν κολακευτικά και ο Bertone (ο οποίος δήλωνε ότι το πρωτότυπο ήταν πλήρως λειτουργικό) έκρινε ότι είχε πετύχει το στόχο του. Αλλά οι Σουηδοί είχαν άλλη άποψη. Απέρριψαν το Tundra, ως πολύ προχωρημένο για αυτούς και το πρωτότυπο δεν είδε ποτέ το φως της παραγωγής. Φυσικά αυτό δεν εμπόδισε τον Bertone να αξιοποιήσει τα σχέδια του συνεργάτη του. Το 1982 βγήκε στην παραγωγή ένα 5θυρο μικρομεσαίο αυτοκίνητο με τις αναλογίες του Reliant FW11, αλλά με το γενικότερο design του Tundra, ενώ και το εσωτερικό ακόμα θύμιζε λίγο απ το φουτουριστικό πρωτότυπο. Η εταιρεία που ο παρουσίασε φρόντισε να το προικίσει με μπόλικα απ τα όπλα της στον τομέα κυρίως της ανάρτησης. Έπειτα από 12 χρόνια παραγωγής και σχεδόν 2,5 εκατομμύρια αυτοκίνητα, η Citroen BX συνεχίζει να θεωρείται ιδιαίτερη και προχωρημένη.

Χαμένη ευκαιρία για την Volvo; Τολμώ να πω πως πιθανότατα ναι!

[See image gallery at www.autoblog.gr]