Κωνσταντίνος Ρήγος Λέει όσα δεν θα τολμούσαν άλλοι να πουν

Ανεβάζεις τόσο απαιτητικές παραστάσεις, όπως η Bossa Nova, το Δάφνις και Χλόη, ο Τιτανικός και, παράλληλα, συνεργάζεσαι με τον Μαζωνάκη, τις Μέλιsses, τη Ζήνα. Πώς ισορροπείς στο πέρασμα απ’ το τσιφτετέλι στον Τσαϊκόφσκι;



Ποιος ορίζει τι είναι απαιτητικό και τι όχι; Και στις δύο περιπτώσεις έχω ευθύνη και απέναντι σε αυτούς με τους οποίους συνεργάζομαι και απέναντι στο κοινό που θα το παρακολουθήσει. Δεν καταλαβαίνω γιατί υποτιμάς το τσιφτετέλι. Ένας ρυθμός είναι, όπως και η ταραντέλα στον Τσαϊκόφσκι. Όλα μπορούν να είναι καλόγουστα και κακόγουστα. Όμως εγώ δεν χρειάζεται να ισορροπήσω. Υπάρχει κάτι μέσα μου που με σπρώχνει να κάνω πολύ διαφορετικά πράγματα. Αν προσέξεις τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζομαι, χορευτές, ηθοποιούς, τραγουδιστές, θα

δεις πως προσπαθώ να τους «φέρω» προς εμένα. Κανείς δεν μπορεί να με μετακινήσει από αυτό που επιθυμώ. Δουλεύω με τραγουδιστές, γιατί μου αρέσει αυτός ο κόσμος, που παίζει με την έντονη δημοσιότητ