Άννα Βίσση: ΄΄Εφτασα σε ακραία σημεία με την βουλιμία...΄΄

Η μάχη της με τη βουλιμία και ο τρόπος που κατάφερε να την διαχειριστεί, αυτά που «αντιπαθούσε» επάνω της αλλά με τα χρόνια τα αγάπησε και αυτό που μπορεί να ξυπνήσει τον πιο bitchy εαυτό της. H Άννα Βίσση σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση μίλησε στο People για όλα.
Όλα αυτά τα χρόνια έχεις αναμετρηθεί με τη βουλιμία. Έφτασες και σε ακραία σημεία;
Ναι, έφτασα. Με ταλαιπώρησε μέσα μου κι εγώ αντίστοιχα ταλαιπώρησα το κορμί μου και την ψυχή μου. Όταν ένας άνθρωπος έχει τέτοιες εξαρτήσεις, αποκτά και μια κρυφή ζωή, είναι πολύ καταπιεστικό. Τρως μόνος σου… λες ψέματα. Αποφεύγεις τις παρέες, παθαίνεις πανικούς. Το λέω πια ανοιχτά, γιατί είναι πολλά παιδιά που πάσχουν από αυτό και νιώθω πως είναι καλό να το συζητάς. Τα τελευταία χρόνια ζω με την προσπάθεια, νιώθοντας ότι μάλλον το έχω ξεπεράσει. Κάτι άλλο, όμως, που έμαθα μεγαλώνοντας είναι πως δεν ξεπερνάς ποτέ τις εξαρτήσεις σου. Απλά ζεις με αυτές και κάθε μέρα είναι μια καινούρια μέρα.
Υπάρχει κάτι που αντιπαθούσες πάνω σου και σήμερα το αγαπάς;
Παλιά δεν μου άρεσε η μύτη μου. Μάλιστα, αν την προσέξεις, τα δύο προφίλ είναι εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους. Στο «καλό» η μύτη φαίνεται ίσια, από το άλλο είναι πιο στραβή. Πλέον αγαπώ περισσότερο το «κακό», γιατί μου θυμίζει τον μπαμπά μου. Τι άλλο δεν μου άρεσε; Τα πόδια μου ήθελα πάντα να είναι πιο αδύνατα. Εντάξει, και τα μαλλιά μου ποτέ δεν ήταν καταπληκτικά, γι’ αυτό άλλωστε πάντα «δανειζόμουν» μαλλιά! Από το χαρακτήρα μου ό,τι και να μου άρεσε ή να μην μου άρεσε αυτός είναι, με αυτόν ήρθα, προσπαθώ να τον κάνω καλύτερο. Λέμε «αυτό είμαστε, σε όποιον αρέσουμε», εγώ λέω «θα αρέσουμε». Θέλω να ενθαρρύνω τους ανθρώπους να έχουν αυτοπεποίθηση. Σιχαίνομαι τους ξερόλες, όμως αγαπώ τους ανθρώπους με αυτοπεποίθηση. Από αυτό είχα πάντα, με τις ανασφάλειές μου, βέβαια. Πιο μικρή είχα λιγότερες ανασφάλειες, μεγαλώνοντας αποκτάς περισσότερες. Έχεις ένα φόβο, γιατί λες «αυτά τα έκανα, τώρα τι κάνω; Θα παραμείνω το ίδιο ψηλά;». Μετά όμως αντιλαμβάνεσαι ότι το ψηλά έχει να κάνει και με τα επίπεδα. Υπάρχει και το δίπλα, το παραδίπλα, μια άλλη γωνία. Αρχίζεις και ανακαλύπτεις το πολυεπίπεδο για να βρεις τη θέση που θέλεις.
Τόσο ο Παναγιώτης Πετράκης όσο και ο Ιβάν Σβιτάιλο σε συνεντεύξεις τους στο People είπαν πως τους κάνει εντύπωση πως, παρόλο που είσαι αυτή που είσαι, είσαι πολύ δίκαιος άνθρωπος και δίνεις στους συνεργάτες σου χώρο. Δεν είσαι σκληρή και bitchy;
Όχι. Μπορεί να γίνω bitchy, αν νιώσω πως κάποιος πάει να ξεπεράσει κάποιο όριο, ακριβώς επειδή του έδωσα το χώρο και ήμουν δίκαιη στη συνεργασία μου. Αν το ξεπεράσει, πιστεύω πως εκεί θα γίνω bitchy.
Έχει συμβεί να φερθείς σκληρά σε κάποιον δικό σου άνθρωπο και να το μετανιώσεις;
Δεν είναι ο χαρακτήρας μου να μιλάω τυχαία άσχημα ή τυχαία καλά. Με χαρακτηρίζει μια έμφυτη ευγένεια, με την οποία συναλλάσσομαι στις ανθρώπινες σχέσεις μου και βεβαίως, αν παρεκτραπώ, γιατί έχει συμβεί κι αυτό, ξέρω να λέω “συγνώμη”. Και δίκιο να είχα, όταν μιλήσεις άσχημα οφείλεις μια “συγνώμη”.
Διαβάστε περισσότερα στο People που κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή με το Πρώτο Θέμαhttp://www.tvnea.com