Καλ(π)ογιάννηδες εν δράσει!

Βίντεο, ηχητικά, ρολόγια – κάμερες, απειλές, εκβιασμοί, εκατομμύρια ευρώ για μία ψήφο, βουλευτές με τρικυμία εν κρανίω, ένα επαπειλούμενο τσουβάλι…

Της Γεωργίας Λινάρδου

Τελικά η ιστορία κάνει κύκλους και ξαναγυρίζει τη γραμμή του χρόνου από εκεί που την ξεκίνησε… Για τους νεώτερους θυμίζουμε πως κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας της 23 Μαρτίου του 1985 για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας (Χρήστος Σαρτζετάκης ο τότε υποψήφιος) ένας βουλευτής από τη Νέα Δημοκρατία, ο Ελευθέριος

Καλογιάννης, βούτηξε την κάλπη (έτσι ψήφιζαν τότε), την ακούμπησε στο δεξί του ώμο και… τράβηξε να φύγει! Στην κυριολεξία.

Ίσως να μην έχει και τόση σημασία πια γιατί το έκανε. Αξία έχει ότι η πράξη του έμεινε στην Ιστορία.

Η πράξη Καλ(π)ογιάννη, η οποία για την εποχή θεωρήθηκε hardcore, μπροστά στα όσα συμβαίνουν σήμερα αποτελεί ένα μάλλον γλυκανάλατο vintage ενσταντανέ.

Το παιχνίδι έχει γίνει άγριο. Κυρίως, όμως, άθλιο.

Στις 23 Δεκεμβρίου πραγματοποιείται η δεύτερη ψηφοφορία για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Έχουμε ακόμα καιρό να γελάσουμε ή να κλάψουμε (αναλόγως πώς το αντιλαμβάνεται ο καθένας). Ωστόσο, το μέχρι τώρα «τραπέζι» που έχει στήσει η πολιτική οικογένεια του τόπου για να περάσει το ρεβεγιόν των Χριστουγέννων, είναι βέβαιο πως... νουθετεί ροπή προς τη βρόμα και τη δυσωδία.

Απλά, θυμίζουμε για την Ιστορία πως ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας θεωρείται ήσσονος πολιτικής σημασίας (υποψιάζομαι ότι όπως έχει διαμορφωθεί το σκηνικό, η απάντηση που θα λάβω είναι «άει μαρή τι μας λες κι εσύ με το προεδριλίκι»). Anyway...

Στην ελληνική βουλή πια, ακούγεται Σφακιανάκης ως πολιτική επιχειρηματολογία («Δώσε ένα τέλος» λέγεται το σχετικό άσμα το οποίο επικαλέστηκε προ ημερών βουλευτής της Χρυσής Αυγής), ο ένας μυρίζει το παλτό της άλλης (βλέπε Γρ. Ψαριανό και παλτό Ρ. Μακρή), ο άλλος αντί να ψηφίσει με βάση τον κανονισμό που ορίζει επακριβώς τι λέει στη μία και τι στην άλλη περίπτωση, κράζει: «Σαμαράς στη φυλακή» (βλέπε Η. Κασιδιάρη), άλλος καταγγέλλει ότι θέλησαν να τον χρηματίσουν για να ψηφίσει τον Σταύρο Δήμα (βλέπε Π. Χαϊκάλη) και άλλη το ίδιο επίσης (βλέπε Στ. Ξουλίδου), αλλά με διαφορετικό τρόπο και με επαφή μέσω facebook.

Άλλοι υπονοούν για άλλους ότι τα «πήραν» για να ψηφίσουν τον Δήμα (βλέπε Οδ. Βουδούρη και Θ. Παραστατίδη), άλλος φοβίζει τον άλλον ότι θα τον «γαμ...σουν» (βλέπε Ε. Βενιζέλο με Α. Τσίπρα), άλλος ψηφίζει «παρών» και λίγα λεπτά μετά, χρησιμοποιώντας ένα - άσε μην το περιγράψω επιχείρημα - δηλώνει πολύ σοβαρός (ο άτιμος) ότι θα ψηφίσει Δήμα (βλέπε Π. Μελά) κι ένας σοβαρός υποτίθεται δημοσιογράφος (Μπ. Παπαδημητρίου) σχολιάζει on air τις απόψεις εκπροσώπου κόμματος με τη γνωστή ανδρική χειρονομία η οποία παραπέμπει σε ανδρικό αυνανισμό (sic) και ένας πρωθυπουργός (βλέπε Α. Σαμαρά μηνύει τον βουλευτή Α. Χαϊκάλη).

Πιο χαμηλά... τρελαίνεσαι.

Από την άλλη, στη χώρα των Μνημονίων και της φτώχειας, η παράπλευρη είδηση της προεδρικής εκλογής είναι ότι γενικώς υπάρχουν πολλοί μεσάζοντες που δίνουν χρήμα. Άρα, λεφτά υπάρχουν που έλεγε και ο Γ. Παπανδρέου.

Και πάλι... anyway.

Όταν ο Ε. Καλογιάννης βούτηξε την κάλπη για να φύγει από τη Βουλή, ο τότε πρωθυπουργός Α. Παπανδρέου διαμαρτύρονταν εντόνως φωνάζοντας: «Που πας εσύ;», ενώ ο τότε πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Κώστας Μητσοτάκης, γελούσε.

Είναι ο ίδιος άνθρωπος ο οποίος σήμερα, δεν ξέρω κατά πόσο χαμογελά έχοντας απέναντί του όχι τον Ε. Καλογιάννη, αλλά ένα σωρό άλλους «Καλογιάννηδες», κατάφερε να τοποθετήσει τον εαυτό του σε ρόλο ρυθμιστή των εξελίξεων (φυσικά δεν είναι ο μόνος).

«Σκουλήκι της λάσπης!»

Από μία πολιτική επιχειρηματολογία που υιοθετεί λέξεις και φράσεις downtown, δεν έχει πολλά να περιμένει κάποιος. Και δεν είναι το θέμα στο politically correct. Για την ουσία μιλάμε.

Δεν έχει να αισιοδοξεί κάποιος από βουλευτές που μπερδεύουν τις ρήσεις του Μαχάτμα Γκάντι (ανάθεμα κι αν τον ξέρουν) με γνωστούς τηλεοπτικούς ρόλους. Όπως για παράδειγμα της Θεοπούλας στο επιτυχημένο σίριαλ «Πάρα πέντε», όπου ξεστομίζει με χάρη και οργή στον εχθρό της: «Σκουλήκι της λάσπης!».

Ούτε τα προσχήματα δεν είναι πια ικανοί να κρατήσουν κάποιοι. Όχι κατά τη διάρκεια μιας prive συζήτησης με την παρέα του, αλλά από το βήμα της Βουλής, ο ανεξάρτητος βουλευτής Χρ. Αηδόνης απείλησε δύο άλλους - επίσης ανεξάρτητους - βουλευτές, τους Ο.Βουδούρη και Θ.Παραστατίδη «να προσέχουν να μην κυκλοφορούν πολύ αυτές τις μέρες, γιατί εγώ είμαι από χωριό και έχουμε τη φήμη πρωτόγονου». Παρ' ολίγον και θα απήγγειλε το εγχειρίδιο του Πολεμιστή του Φωτός του Κοέλιο...

Έχουν αυτοί οι πολιτικοί την αίσθηση ότι εργάζονται για το καλό αυτής της χώρας; Μα φυσικά. Όταν ένας βουλευτής, για παράδειγμα, παίζει σκάκι στο κινητό του την ώρα της συνεδρίασης, για το καλό της ψυχικής του υγείας το κάνει. Άρα και για το καλό της χώρας. Tragic…

Όταν ο Ε. Καλογιάννης «απήγαγε» την κάλπη κατά τη διάρκεια της προεδρικής ψηφοφορίας στη Βουλή, ήταν επίσης πεπεισμένος ότι το έκανε για το καλό της χώρας. Το προσωνύμιο που του έχει δοθεί μετά από εκείνη την πράξη του είναι «Καλ(π)ογιάννης» και γι' αυτό ένιωθε υπερήφανος. Το έχει δηλώσει: «Έβαλα ένα ακόμα λιθαράκι για την προστασία των δημοκρατικών μας θεσμών και των ηθικών κανόνων της δημόσιας ζωής...».

Πάντως, λίγο πριν βουτήξει την κάλπη είπε σε συνάδελφο του στη Βουλή: «Ο μόνος τρόπος για να σταματήσει η κατρακύλα είναι να πάρουμε την κάλπη».
«Πάψε ρε», του είπε ο άλλος.

Και κάπου εκεί ο Ηγεμόνας του Νικολό Μακιαβέλι κοιμήθηκε. Και είκοσι εννιά χρόνια μετά κοιμάται ακόμη… Η μήπως όχι;

σ.σ. Πάντως, ένα από τα αγαπημένα εγχειρίδια ορισμένων βουλευτών και κυρίως αρχηγών κρατών είναι «Το Εγχειρίδιο Πολέμου του Σουν Ζι Μπινγκ Φα». Ποιος είναι αυτός; Ήταν. Έζησε τον 5ο αιώνα π.χ. και αναφέρεται ως αιμοδιψής στρατηγός... Και μεταξύ άλλων άφησε πίσω του ότι: «Ο πόλεμος είναι αναγκαίο κακό και πρέπει να αποφεύγεται. Εφόσον όμως αυτό είναι αδύνατο, καλύτερα να ξέρεις πώς θα τον κερδίσεις»...

Υ.Γ. Συνήθως οι πολίτες καταθέτουν μηνύσεις εναντίον βουλευτών, υπουργών και Πρωθυπουργών. Ο Α. Σαμαράς θέλησε να κάνει τη διαφορά. Όπως τον περασμένο Απρίλιο έκανε και ο Ταγίπ Ερντογάν ο οποίος μήνυσε την Τουρκική Δημοκρατία (!!!) και μάλιστα ζήτησε και αποζημίωση διότι δεν εφαρμόστηκαν δικαστικές αποφάσεις με βάση τις οποίες θα έπρεπε να είχαν αφαιρεθεί από το Twitter αναφορές σε βάρος του...