Ο Γ. Ξενάριος στον ΑΘΗΝΑ984

Ο συγγραφέας, Γιώργος Ξενάριος, μίλησε στις 16/6 στον «ΑΘΗΝΑ 9.84», στις Νίκη Λυμπεράκη και Αγγελική Πανταλέων. Μεταξύ άλλων, είπε:* Για τους «αγανακτισμένους»: «Δεν χωράει αμφιβολία, ότι υπάρχει ένα εξημμένο θυμικό στον κόσμο. Υπάρχει μια οργή, η οποία ζητά την εκτόνωσή της. Καταλαβαίνω πάρα πολύ καλά τους ανθρώπους που συγκεντρώνονται εκεί, αλλά το ζήτημα είναι να μην υπερτιμούμε και να μην υποτιμήσουμε το φαινόμενο. Το σοβαρότερο πρόβλημα, που -κατά τη γνώμη μου- υπάρχει, είναι το πρόβλημα του αιτήματος. Αυτοί οι άνθρωποι που συγκεντρώνονται εκεί, κατά δεκάδες χιλιάδες ίσως, τι ακριβώς ζητούν; Γιατί, αν δεν απαντηθεί αυτό, δεν θα έχουμε και απάντηση και στην ουσία αυτού του φαινομένου, των "αγανακτισμένων". Ζητούν την αλλαγή του πολιτικού συστήματος; Ζητούν μία διαχείριση διαφορετική; Ζητούν μια νέα πολιτική τάξη; Ή ζητούν να επανέλθουμε σε αυτό που γνώριζαν;».Και συνέχισε: «Το οποίο είναι αφενός αδύνατον να συμβεί, η χώρα δεν μπορεί να το αντέξει, η χώρα δεν μπορεί να δίνει αυτούς τους μισθούς στους δημοσίους υπαλλήλους. Και μια όψη, που νομίζω ότι θα μπορούσε να μας βοηθήσει στην απάντηση που θα δίναμε, είναι η κοινωνική σύνθεση των ανθρώπων που πηγαίνουν εκεί. Ανάμεσά τους, είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν και υπάλληλοι των ΔΕΚΟ, οι οποίοι έχουν τέσσερις φορές -κατά μέσο όρο- τους μισθούς των υπόλοιπων δημοσίων υπαλλήλων, αλλά και του ιδιωτικού τομέα, και οι οποίοι διαμαρτύρονται. Προς, τι; Και, εν πάση περιπτώσει, επικρεμάται πάνω από τη χώρα ο κίνδυνος της χρεοκοπίας. Αυτού του είδους οι συγκεντρώσεις βρίσκουν λεφτά; Αυτού του είδους οι συγκεντρώσεις, μας βάζουν σε μια τροχιά αλλαγής του πολιτικού συστήματος, έτσι ώστε, όταν και αν βρεθούν αρκετά χρήματα, να τα διαχειριστούμε διαφορετικά;».Αγ. Πανταλέων: Κατά την κρίση σας, ποια θα μπορούσε να είναι η διέξοδος σε αυτό το αδιέξοδο, όπως φάνηκε καθαρά χθες;Γ. Ξενάριος: «Πολύ φοβάμαι, ότι αυτό το αδιέξοδο θα το ζούμε για καιρό ακόμα, ότι τα πράγματα στη χώρα μας έχουν λιμνάσει ανάμεσα σε ένα ολοένα διογκούμενο ασύντακτο μίσος, γιατί έχουμε και τέτοιες εκδηλώσεις, δυστυχώς, από τη μια πλευρά. Και από την άλλη, ένα παλαιωμένο πολιτικό σύστημα, το οποίο δεν φαίνεται πρόθυμο -όσο και αν ελίσσεται, όσο και αν προσπαθεί να αντισταθεί-, να παραχωρήσει τα προνόμιά του. Επομένως, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, φοβάμαι ότι αυτό το πράγμα θα διαιωνισθεί χωρίς αίτημα, χωρίς χαρακτήρα, όσο και αν καταλαβαίνω το εξημμένο θυμικό και την οργή του κόσμου».Ν. Λυμπεράκη: Ζητώντας σήμερα από τους ακροατές μας να λάβουν μέρος σε αυτή τη συζήτηση που επιχειρούμε να κάνουμε, σε μια πρώτη προσέγγιση των χθεσινών γεγονότων, οι απόψεις που διατυπώνονται συνοψίζουν την κατάσταση στις λέξεις «ανησυχία», «τρόμος», «πανικός» και ένα μούδιασμα. Όλο αυτό, λοιπόν -απορεί κανείς-, με ποιον άλλο τρόπο μπορεί να εκτονωθεί; Μήπως τελικά είναι υγιές αυτό που συμβαίνει; Είναι μια άποψη και αυτή, γιατί η εκτόνωση αυτής της κατάστασης είναι αναπόφευκτη. Ή θα πρέπει να γίνει με αυτόν τον τρόπο ή θα πρέπει να γίνει με άλλους τρόπους. Αλλά, πάν