Αλήθειες και ψέματα για τα "αντάρτικα" κατά της Cosco

Του Ηλία Γ. Μπέλλου

Μετά από ένα θρίλερ διάρκειας πολλών μηνών εγκρίθηκε τελικά από την γενική συνέλευση του ΟΛΠ ο φιλικός διακανονισμός με την Cosco που "ξεκλειδώνει" την κινεζική επένδυση των 230 εκατ. ευρώ. Η επένδυση αυτή θα αυξήσει τα έσοδα του ΟΛΠ γιατί θα αυξήσει τον όγκο των φορτίων. Ο ίδιος ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος Γ. Ανωμερίτης, που κατηγορείται συχνά ότι φέρνει προσκόμματα στην εξέλιξη των κινεζικών επενδύσεων στο λιμάνι, δηλώνει πως

«η καθαρά παρούσα αξία της σύμβασης με την ΣΕΠ (σ.σ. η εν Ελλάδι θυγατρική της Cosco) αυξάνεται από 498 εκατ. ευρώ σε 678 -1.073 εκατ. ευρώ».

Γιατί λοιπόν χρειάστηκαν δυο γενικές συνελεύσεις η μια εκ των οποίων αναβλήθηκε και η άλλη έγινε κεκλεισμένων των θυρών στο γραφείο του λόγω παρεμπόδισης εισόδου στην αίθουσα από τα προεδρεία των συνδικαλιστικών συλλόγων της εισηγμένης; Και γιατί αντιδρούν τα σωματεία σε μια σύμβαση που συνεισφέρει σημαντικότατα στα έσοδα του ΟΛΠ χωρίς τα οποία πιθανότατα ο όμιλος θα ήταν ζημιογόνος;

Η απάντηση κρύβεται στην άλλη, παράλληλη διαδικασία για το λιμάνι. Αυτή της ιδιωτικοποίησης. Εδώ και πολλούς μήνες, αν όχι χρόνια, παίζεται ένα "κρυφτούλι" πίσω από τον φιλικό διακανονισμό καθώς μη ολοκλήρωσή του θα δημιουργούσε σοβαρή αβεβαιότητα για την εταιρεία ενόψει ιδιωτικοποίησης. Και με μια τέτοια αβεβαιότητα είναι αμφίβολο κατά πόσο θα μπορούσε να προχωρήσει αυτή. Αυτό το "κρυφτούλι" κατά κάποιους στοίχισε ή έστω επιβάρυνε την θέση της προηγούμενης ηγεσίας του ΤΑΙΠΕΔ που ήθελε να προχωρήσει χωρίς τον φιλικό διακανονισμό. Και αυτό παρά τις δύο επισκέψεις Κινέζων ηγετών στην Ελλάδα και την εξαγγελία της συγκεκριμένης επένδυσης. Στοίχισε επίσης, αφόρητες το τελευταίο διάστημα, πιέσεις -σύμφωνα με πληροφορίες- στον Γιώργο Ανωμερίτη. Τόσο από το βασικό του μέτοχο το ΤΑΙΠΕΔ όσο και από την κυβέρνηση. Πιέσεις του ασκήθηκαν την Τρίτη και από τους εργαζομένους που τον εμπόδιζαν να εισέλθει στην αίθουσα και τον έκαναν να δηλώσει επιτόπου και προφανώς εν θερμώ πως παραιτείται.

Όσοι ήταν εκεί, τον ξέρουν, και τον είδαν εκτός εαυτού, καταλαβαίνουν ότι σενάρια που θέλουν τα επεισόδια «στημένα» δεν αληθεύουν. Μια παραίτηση που βέβαια δεν έγινε τελικά αφού ακολούθησαν διαβουλεύσεις με τους βασικούς του μετόχους στο γραφείο του. Εκεί όπου και συνεδρίασε τελικά η γενική συνέλευση. Με το 74,14% στα χέρια του ΤΑΙΠΕΔ, τους Έλληνες θεσμικούς να αντιπροσωπεύονται από την θεματοφυλακή της Citi και την Lansdowne Partners που ελέγχει το 8,41% να εκπροσωπείται από τον αναπληρωτή διευθύνοντα του ΟΛΠ κ. Πετρουλή, δεν χρειαζόταν και πολύς χώρος παρά μια ακόμα καρέκλα για τον δήμαρχο του Πειραιά, Γιάννη Μώραλη.

Οι λιγοστοί κλασικοί (πολύ)μικρομέτοχοι αρκέστηκαν στους φιλόξενους καναπέδες του προθάλαμου του γραφείου της διοίκησης. Μερικά μέτρα πιο κει εκπρόσωποι εργαζομένων και λιμενεργατών κατήγγελλαν… λυτούς και δεμένους. Γι΄ αυτό και ορισμένοι από τους συμμετέχοντες στην γενική συνέλευση... τσέπης, αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν από την πίσω πόρτα...

Εργαζόμενοι και ενδεχομένως και μέλη του management λέγεται πάντως πως έχουν κάθε λόγο να μην θέλουν την αλλαγή του βασικού μετόχου που συνεπάγεται ιδιωτικοποίηση καθώς αυτή οδηγεί νομοτελειακά σε σαρωτικές αλλαγές τόσο στα εργασιακά όσο και στη γενικότερη λειτουργία. Έτσι καθυστερώντας τον φιλικό διακανονισμό με τους Κινέζους η ιδιωτικοποίηση πάει πολύ πίσω. Και έχει ήδη πάει τόσο πίσω, που σε περίπτωση πρόωρων εκλογών στις αρχές του 2015 είναι αμφίβολο κατά πόσο μπορεί να ολοκληρωθεί. Με ό,τι αυτό μπορεί να σημάνει για τα έσοδα του προϋπολογισμού και κυρίως για τις αναπτυξιακές προοπτικές του Πειραιά.

Άλλες πλευρές αποδίδουν τις καθυστερήσεις στην (αναντίρρητη) ελληνική αβελτηρία εν γένει και άλλοι στους Ευρωπαίους που δεν θέλουν τους Κινέζους να αποσπούν δια του Πειραιά μερίδια από τα μεγάλα λιμάνια της Βόρειας Ευρώπης. Είναι γεγονός ότι χρειάστηκαν παρά πολλοί μήνες για να εγκρίνει η Commission την σύμβαση. Το έκανε όμως στα τέλη της Άνοιξης. Αλλά ακόμα στην Ακτή Μιαούλη κάποιοι Έλληνες ψάχνουν τρόπους να καθυστερήσουν κι άλλο τα πράγματα. Οι εργαζόμενοι άλλωστε θύμιζαν εμφατικά την Τρίτη πως σε μια εβδομάδα ξεκινά στο Συμβούλιο της Επικρατείας η διαδικασία εξέτασης των αιτήσεων ακύρωσης της ιδιωτικοποίησης από το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Πειραιά από κοινού με την Ομοσπονδία Υπαλλήλων Λιμένων Ελλάδος, από τον Δικηγορικό Σύλλογο Πειραιά και από την Ένωση Μονίμων και Δοκίμων Λιμενεργατών του ΟΛΠ.

Ορισμένοι θεωρούν ότι η κυβέρνηση έχει προτάξει τη στρατηγική συνεργασία με το Πεκίνο έναντι κάθε άλλης επιλογής και δεν βλέπει εναλλακτικές όπως αυτές των Maersk και ICTS που συμμετέχουν με αξιώσεις, όπως λέγεται, στο διαγωνισμό για το 67,7% του μετοχικού κεφαλαίου.

Η αλήθεια φαίνεται πως κρύβεται, ως συνήθως, ανάμεσα σε όλες τις παραπάνω προσεγγίσεις.

Κανείς όμως δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η περίπτωση της θυγατρικής της Cosco στον Πειραιά είναι μια από τις λιγοστές τόσο επιτυχημένες επιχειρηματικές ιστορίες διεθνώς. Και έχει ενδεχομένως ανοίξει ένα νέο παράθυρο για την ελληνική οικονομία: αυτό της ανάδειξης της χώρας σε μια Σιγκαπούρη της Μεσογείου όπως χαρακτηριστικά εκτίμησε προ εβδομάδων στα πλαίσια συνεδρίου στην Αθήνα ο πιο ειδικός ίσως παγκοσμίως επί του θέματος. Ο διακεκριμένος Γάλλος οικονομολόγος Pascal Lamy, Εκτελεστικός Διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου από το 2005 έως το 2013 και Επίτροπος Εμπορίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το 1985 έως το 1994.