ο κρεμασμένος ή μια συνάντηση με τον Βάργκας Λιόσα

. . . . . . γεννιέται ένας θόρυβος, ένας βόμβος - εγώ δεν προλαβαίνω να ρωτήσω τίποτε, οι δρόμοιφαίνονται να μην αντέχουν τη νύχτα, - εφιάλτες, - οι υγρασίες και οι συνομωσίες τους παρά-γουν σκιές, κάποιες ξεφυσούν ζαλισμένες - όρθιος με τον Βάργκας, δίπλα στο αποκεφαλισμένο πτώμα του Παλομίνο Μολέρο,- ξαναείναι νύχτα και τα πτώματα έχουν λόγους να επιπλέουν σε λίμνες από ρακί ή ουίσκυ, - δεν είμαστε και τόσο σίγουροι ότι στερούνται οραματισμού για τον κόσμο, -μπορεί να γεννούν μιαν απόκοσμη ποίηση, κάτι σαν κοροιδίες ή κυνηγητά στα παρασκήνια που στήνουν για την περίπτωση, μπορώ να υποθέσω ότι ο νεκρός γλάρος στα χέρια του Τρέπλεβ ιχνηλατεί απολιθωμένους έρωτες -και του τον κλέβω- ή χαμένους εξάντες, όπως εκείνος τουΧένρυ Φλέτσερ σ' ένα καράβι με όνομα μελλούμενο - τον ήξερε ο Καββαδίας, τελευταία στιγμή πριν τρελαθεί ο Χένρυ γνωρίστηκαν- ποιος τους θυμάται.